De eerste twee weken China
Door: Bas Krewinkel
Blijf op de hoogte en volg Bas
04 Mei 2014 | China, Hangzhou
Na twee weken Hangzhou leek het me wel is tijd om iets te laten horen over het hoe het momenteel gaat. Gelukkig kan dit vanaf mijn mooie bureau, en met mijn mooie net gekochte bureaulamp van 4 euro. Nu zou je voor de grap zeggen dat deze lamp het wel na één dag zou begeven (made in China…). Helaas, fout, hij is al na één uur overleden. Morgen dus weer een missie om een nieuwe lamp te kopen. Echter kan ik natuurlijk met mijn tl-buizen ook een prima stuk typen, dus daar gaan we dan:
Na op Schiphol aan te zijn gekomen ging het dan toch echt beginnen; vanaf gate E06 vertrok het vliegtuig naar Hangzhou, de stad waar ik de komende 3 maanden vanaf dat moment zou verblijven. Ik moet zeggen dat ik mijn gate ook niet echt kon missen, want op welgeteld 5 (Europeanen?) na, zat de gate volgepakt met chinezen die waarschijnlijk weer terugvlogen naar hun thuisland. Nu hadden ze echter ook het idee dat het vliegtuig al Chinees terrein was, wat resulteerde in een behoorlijke chaos bij het boarden (wat me overigens achteraf weinig meer verbaast nu ik hier een kleine twee weken ben…). Een complete chaos verder en het opstijgen gehad te hebben, was het vliegtuig echter pas echt gecapituleerd; zowaar toverde een kwart van het vliegtuig noedels tevoorschijn (geen idee waar ze die vandaan hadden gehaald, maar een half uur later kregen we ook vanuit de KLM te eten…ik niet snappen….). De rest van de vlucht verliep tamelijk rustig en 10 en een half uur later arriveerde we zoals gepland een uur te laat op Hangzhou International airport. Eenmaal hier aangekomen wachtte ik maar even rustig tot het vliegtuig weer Nederlands terrein was, ik kreeg namelijk het idee dat wie het eerste buiten was een miljoen euro zou winnen. Nu snap ik dit ondertussen echter ook wel; zowel bij bussen als bij liften moet je gewoon voor je eigen plek gaan in China; dring je niet aan, dan kom je er som gewoon niet in (of uit).
De volgende trip ging over de weg met een taxi richting de universiteit. Nu kunnen taxichauffeurs behoorlijk hard doorrijden, en ook in bijvoorbeeld Italië hebben bewoners zo hun eigen rijstsijl in het centrum van de stad. Dit is echter allemaal niks vergeleken met de manoeuvres die deze beste meneer wist uit te halen. Want tja, op een oprit naar de snelweg die net breed genoeg is voor één auto, daar kan je toch prima rechts inhalen als je een beetje van de greppel meepakt? Gelukkig deed hij dit wel veilig; hij toeterde de gehele inhaalactie… Nu is toeteren hier iets heel normaals, wat men eigenlijk de helft van de tijd doet (oké, toegegeven dat er anders waarschijnlijk per dag ontelbaar veel aanrijdingen zouden zijn). Overigens is deze man geen uitzondering; eigenlijk rijdt iedereen hier als een malloot.
Eenmaal op de Zhejijang University aangekomen hadden meneer de taxichauffeur en ik na vijf keer vragen aan studenten (chinees adres laten zien) het juiste gebouw gevonden. Hier werd ik hartelijk ontvangen door mijn begeleidster en een phD studente, die mij (gelukkig) de rest van de dag zou begeleiden bij het settelen in Hangzhou. Er was me van te voren namelijk al wel kenbaar gemaakt dat niet iedereen even goed Engels kon, maar je kan beter zeggen dat je er gewoon vanuit moet gaan dat niemand Engels kan (op een aantal studenten, docenten en een héle enkele voorbijganger op straat na). Het was dan ook een grote opluchting dat de phD studenten in de kamer waar ik zou gaan werken dit wel een beetje konden (probeerden). Nu een twee weken later gaan ook zij echter steeds beter Engels praten, wat leuk is om te zien.
Na aangekomen te zijn op mijn kamer, en met veel moeite een telefoonabonnement te hebben gekocht (wederom dankzij de phD studente), besefte ik pas echt dat ik hier de komende 3 maanden zou zitten. Eerlijk is eerlijk was dit op dat moment niet heel makkelijk, omdat je geen idee hebt hoe het zal zijn en in hoeverre je overal aanspraak zou hebben. Het zijn namelijk geen echte studentenhuizen, maar meer kamers waar iedereen langs elkaar leeft in het ‘internationale’ gebouw. Daarnaast wonen er erg weinig Europeanen in het complex, en is naar mijn idee zelfs in dit gebouw 90% of meer Chinees; tot zover het internationale gehalte. Nu kan ik gelukkig 2 weken later zeggen dat hoewel je inderdaad weinig aanspraak hebt met internationale studenten binnen het gebouw, de Chinezen (master en phD studenten) op de werkplek erg vriendelijk en open zijn en alles over je willen weten. Dit maakt dat je echt hun levensstijl leert kennen, in plaats van alleen maar toerist te zijn. Daarnaast zijn de weinige Westerse mensen (op een normale dag in het weekend tel ik er vaak maximaal 6, wat écht héél weinig is…) vaak wel erg goed te herkennen en blijf je dan ook vaak even praten met deze mensen. Het is dan ook zeker waar dat Hangzhou onder Westerse mensen nog niet al te bekend is, wat zeer onterecht is (veel Chinezen vinden dit de mooiste plek van China…, en het schijnt dat je als Chinees één keer in je leven bij het Westlake geweest moet zijn). Echter kreeg ik ook weer van de andere westerlingen de bevestiging dat vergeleken met andere grote Chinese steden er in Hangzhou relatief heel weinig buitenlanders zijn.
De eerste dagen Hangzhou vielen al meteen veel dingen op. Dit zijn gewoontes die compleet anders zijn, tot kleine details. Zo merkte ik tijdens mijn dagelijkse busuurtje naar de universiteit op dat ze funny homevideo’s in de bus afspelen. Nu kan dit best grappig zijn als je een tijdje in de bus moet zitten (en Chinees kan). Echter had zelfs ik door dat na 1 minuut het alweer herhaald werd. Daarnaast pak ik dagelijks de gewone bus, maar er is echter ook een onder Civielers wel bekende BRT aanwezig. Deze ‘Bus Rapid Transit’ systemen zijn ervoor om mensen extra (comfortabel) en snel te vervoeren. Deze haltes voor de bussen hebben dan ook speciale haltes met poortjes erin. Echter duurde het niet lang voor ik doorkreeg dat ook deze bussen in plaats van een eigen baan te hebben, gewoon in de spits mee moeten rijden met de rest. Het gevolg hiervan is dat de gewone bus vaak nog sneller is dan het BRT systeem….Nu maakt het mij zelf niet heel veel uit welke bus sneller is; ik ben al blij als ik aankom. Ongeveer 99% van de tekst kan je namelijk niet lezen, waardoor je feitelijk analfabeet bent en blij mag zijn als je aankomt de eerste keren. Na een aantal keren heb je echter herkenningspunten, zoals een heuvel op de achtergrond of een bepaald gebouw. Dit lijkt allemaal heel handig tot je een keer in de avond de bus pakt….weg herkenningspunt…
Een ander gewoonte die toch enig aanpassingsvermogen vereist is het drie keer per dag warm eten (of je moet zoet brood eten in de morgen, wat niet eens heel slecht smaakt). Echter is vooral het om soms 11.00(!) uur een bord rijst met van alles en nog wat naar binnen werken niet altijd even gemakkelijk. Ditzelfde krijg je namelijk ook weer rond 17.00 uur voor je. Nu heb je gelukkig in de kantines erg veel keuze, wat het eten wel weer erg goed laten smaken.
Op deze manier kan ik nog tal van andere dingen opnoemen die anders zijn of erg gek zijn voor Westerse begrippen, maar na één week ben je hier al behoorlijk aan gewend geraakt, en ga je mee in de Chinese gewoontes. Zo moet je nooit denken dat een zebrapad betekent dat je veilig kan oversteken hoewel dit ooit wel zo bedoeld is. Dit is meer een plek waar je zou kunnen oversteken, maar de auto’s wel altijd doorrijden. Deze auto’s zijn overigens wanneer mogelijk en de chauffeur het geld ervoor heeft dikke (witte) Duitse bolides.
In de twee weekenden heb ik tot nu toe een deel van het Westlake en haar omgeving bezocht. Dit meer, wat onder Chinezen bekend staat als één van de mooiste plekken van China, ligt aan de westkant van Hangzhou (vandaar de naam ook wel misschien...). Nu moet ik inderdaad toegeven dat dit meer met de omliggende heuvels echt waanzinnig mooi is, en het met de vele tempels en pagodes exact zo is zoals je je China voorstelt (alleen dan wel met een massa Chinese toeristen). Nu loopt deze massa echter vaak over de grote wandelpaden rondom het meer, en als je beter zoekt naar de minder bekende tempels kan je ware oases van rust vinden waarbij je zelfs geen verkeer meer hoort in de binnentuinen (terwijl je toch echt midden in de stad zit). Deze combinatie van de grote van de stad (6.5 miljoen inwoners), en de rust van het Westlake en haar omgeving (dit grenst aan elkaar) is zoals de reisgids het zou vermelden echt adembenemend.
Tot nu toe heb ik echter pas in 3 á 4 dagen rondlopen een derde van de omtrek van het meer en de heuvels eromheen kunnen zien, wat dus zeker uitnodigt om hier nog meer tijd te gaan doorbrengen. Nu heb ik wel net het volgens sommige mensen hoogtepunt van het meer bezocht; the ‘Impression West Lake’ show. En inderdaad, dit was een waanzinnig voorstelling op het oostelijke kleiner gelegen meer van het Westlake. Hierbij is dit hele meer een decor van een 1.15 uur durende show die de tijd en het geld meer dan waard waren. Vooral de lichteffecten in de avond en het continue ‘schijnbaar lopen op water’ maakte het tot een zeer bijzondere show.
Ik moet dus echter wel elke dag 1 uur naar de andere campus rijden om op mijn werkplek te komen, het voordeel hiervan is wel weer dat ik op 20 min lopen of 5 minuten bussen van het Westlake af woon, wat zoals gezegd niet bepaald een straf is. Oké mijn appartement zelf is dan weer geen oase van rust, sinds er een aantal studenten uit Jemen vaak midden in de nacht bij elkaar gaan aankloppen om naar binnen te kunnen (dit kloppen kan 10 minuten constant aanhouden tot iemand open doet, en zonder reden kunnen ze ook op je eigen deur gaan kloppen). Daarnaast zijn ze een metrolijn aan het aanleggen voor mijn kamer, en trilt de riolering in de badkamer heel random altijd tussen 11 uur en 2 uur in de nacht (wat een beetje het geluid geeft van een boormachine).
Al met al valt het me na deze eerste twee weken alles mee hier in Hangzhou en heeft de stad zeker weten zijn charmes, hoewel het op het begin ook zeker even wennen was. De komende weken zal ik uiteraard weer richting het Westlake gaan, maar ook een keer Shanghai bezoeken en de gele bergen (Huangshan mountains), dit schijnen de mooiste bergen van China te zijn volgens de phD studenten. De afbeeldingen op internet beloven in ieder geval veel goeds, alleen nog het goede weer uitkiezen…
Tot zover voor deze keer, en er komt vast een vervolg over een paar weken,
再见 (Zàijiàn)!
Na op Schiphol aan te zijn gekomen ging het dan toch echt beginnen; vanaf gate E06 vertrok het vliegtuig naar Hangzhou, de stad waar ik de komende 3 maanden vanaf dat moment zou verblijven. Ik moet zeggen dat ik mijn gate ook niet echt kon missen, want op welgeteld 5 (Europeanen?) na, zat de gate volgepakt met chinezen die waarschijnlijk weer terugvlogen naar hun thuisland. Nu hadden ze echter ook het idee dat het vliegtuig al Chinees terrein was, wat resulteerde in een behoorlijke chaos bij het boarden (wat me overigens achteraf weinig meer verbaast nu ik hier een kleine twee weken ben…). Een complete chaos verder en het opstijgen gehad te hebben, was het vliegtuig echter pas echt gecapituleerd; zowaar toverde een kwart van het vliegtuig noedels tevoorschijn (geen idee waar ze die vandaan hadden gehaald, maar een half uur later kregen we ook vanuit de KLM te eten…ik niet snappen….). De rest van de vlucht verliep tamelijk rustig en 10 en een half uur later arriveerde we zoals gepland een uur te laat op Hangzhou International airport. Eenmaal hier aangekomen wachtte ik maar even rustig tot het vliegtuig weer Nederlands terrein was, ik kreeg namelijk het idee dat wie het eerste buiten was een miljoen euro zou winnen. Nu snap ik dit ondertussen echter ook wel; zowel bij bussen als bij liften moet je gewoon voor je eigen plek gaan in China; dring je niet aan, dan kom je er som gewoon niet in (of uit).
De volgende trip ging over de weg met een taxi richting de universiteit. Nu kunnen taxichauffeurs behoorlijk hard doorrijden, en ook in bijvoorbeeld Italië hebben bewoners zo hun eigen rijstsijl in het centrum van de stad. Dit is echter allemaal niks vergeleken met de manoeuvres die deze beste meneer wist uit te halen. Want tja, op een oprit naar de snelweg die net breed genoeg is voor één auto, daar kan je toch prima rechts inhalen als je een beetje van de greppel meepakt? Gelukkig deed hij dit wel veilig; hij toeterde de gehele inhaalactie… Nu is toeteren hier iets heel normaals, wat men eigenlijk de helft van de tijd doet (oké, toegegeven dat er anders waarschijnlijk per dag ontelbaar veel aanrijdingen zouden zijn). Overigens is deze man geen uitzondering; eigenlijk rijdt iedereen hier als een malloot.
Eenmaal op de Zhejijang University aangekomen hadden meneer de taxichauffeur en ik na vijf keer vragen aan studenten (chinees adres laten zien) het juiste gebouw gevonden. Hier werd ik hartelijk ontvangen door mijn begeleidster en een phD studente, die mij (gelukkig) de rest van de dag zou begeleiden bij het settelen in Hangzhou. Er was me van te voren namelijk al wel kenbaar gemaakt dat niet iedereen even goed Engels kon, maar je kan beter zeggen dat je er gewoon vanuit moet gaan dat niemand Engels kan (op een aantal studenten, docenten en een héle enkele voorbijganger op straat na). Het was dan ook een grote opluchting dat de phD studenten in de kamer waar ik zou gaan werken dit wel een beetje konden (probeerden). Nu een twee weken later gaan ook zij echter steeds beter Engels praten, wat leuk is om te zien.
Na aangekomen te zijn op mijn kamer, en met veel moeite een telefoonabonnement te hebben gekocht (wederom dankzij de phD studente), besefte ik pas echt dat ik hier de komende 3 maanden zou zitten. Eerlijk is eerlijk was dit op dat moment niet heel makkelijk, omdat je geen idee hebt hoe het zal zijn en in hoeverre je overal aanspraak zou hebben. Het zijn namelijk geen echte studentenhuizen, maar meer kamers waar iedereen langs elkaar leeft in het ‘internationale’ gebouw. Daarnaast wonen er erg weinig Europeanen in het complex, en is naar mijn idee zelfs in dit gebouw 90% of meer Chinees; tot zover het internationale gehalte. Nu kan ik gelukkig 2 weken later zeggen dat hoewel je inderdaad weinig aanspraak hebt met internationale studenten binnen het gebouw, de Chinezen (master en phD studenten) op de werkplek erg vriendelijk en open zijn en alles over je willen weten. Dit maakt dat je echt hun levensstijl leert kennen, in plaats van alleen maar toerist te zijn. Daarnaast zijn de weinige Westerse mensen (op een normale dag in het weekend tel ik er vaak maximaal 6, wat écht héél weinig is…) vaak wel erg goed te herkennen en blijf je dan ook vaak even praten met deze mensen. Het is dan ook zeker waar dat Hangzhou onder Westerse mensen nog niet al te bekend is, wat zeer onterecht is (veel Chinezen vinden dit de mooiste plek van China…, en het schijnt dat je als Chinees één keer in je leven bij het Westlake geweest moet zijn). Echter kreeg ik ook weer van de andere westerlingen de bevestiging dat vergeleken met andere grote Chinese steden er in Hangzhou relatief heel weinig buitenlanders zijn.
De eerste dagen Hangzhou vielen al meteen veel dingen op. Dit zijn gewoontes die compleet anders zijn, tot kleine details. Zo merkte ik tijdens mijn dagelijkse busuurtje naar de universiteit op dat ze funny homevideo’s in de bus afspelen. Nu kan dit best grappig zijn als je een tijdje in de bus moet zitten (en Chinees kan). Echter had zelfs ik door dat na 1 minuut het alweer herhaald werd. Daarnaast pak ik dagelijks de gewone bus, maar er is echter ook een onder Civielers wel bekende BRT aanwezig. Deze ‘Bus Rapid Transit’ systemen zijn ervoor om mensen extra (comfortabel) en snel te vervoeren. Deze haltes voor de bussen hebben dan ook speciale haltes met poortjes erin. Echter duurde het niet lang voor ik doorkreeg dat ook deze bussen in plaats van een eigen baan te hebben, gewoon in de spits mee moeten rijden met de rest. Het gevolg hiervan is dat de gewone bus vaak nog sneller is dan het BRT systeem….Nu maakt het mij zelf niet heel veel uit welke bus sneller is; ik ben al blij als ik aankom. Ongeveer 99% van de tekst kan je namelijk niet lezen, waardoor je feitelijk analfabeet bent en blij mag zijn als je aankomt de eerste keren. Na een aantal keren heb je echter herkenningspunten, zoals een heuvel op de achtergrond of een bepaald gebouw. Dit lijkt allemaal heel handig tot je een keer in de avond de bus pakt….weg herkenningspunt…
Een ander gewoonte die toch enig aanpassingsvermogen vereist is het drie keer per dag warm eten (of je moet zoet brood eten in de morgen, wat niet eens heel slecht smaakt). Echter is vooral het om soms 11.00(!) uur een bord rijst met van alles en nog wat naar binnen werken niet altijd even gemakkelijk. Ditzelfde krijg je namelijk ook weer rond 17.00 uur voor je. Nu heb je gelukkig in de kantines erg veel keuze, wat het eten wel weer erg goed laten smaken.
Op deze manier kan ik nog tal van andere dingen opnoemen die anders zijn of erg gek zijn voor Westerse begrippen, maar na één week ben je hier al behoorlijk aan gewend geraakt, en ga je mee in de Chinese gewoontes. Zo moet je nooit denken dat een zebrapad betekent dat je veilig kan oversteken hoewel dit ooit wel zo bedoeld is. Dit is meer een plek waar je zou kunnen oversteken, maar de auto’s wel altijd doorrijden. Deze auto’s zijn overigens wanneer mogelijk en de chauffeur het geld ervoor heeft dikke (witte) Duitse bolides.
In de twee weekenden heb ik tot nu toe een deel van het Westlake en haar omgeving bezocht. Dit meer, wat onder Chinezen bekend staat als één van de mooiste plekken van China, ligt aan de westkant van Hangzhou (vandaar de naam ook wel misschien...). Nu moet ik inderdaad toegeven dat dit meer met de omliggende heuvels echt waanzinnig mooi is, en het met de vele tempels en pagodes exact zo is zoals je je China voorstelt (alleen dan wel met een massa Chinese toeristen). Nu loopt deze massa echter vaak over de grote wandelpaden rondom het meer, en als je beter zoekt naar de minder bekende tempels kan je ware oases van rust vinden waarbij je zelfs geen verkeer meer hoort in de binnentuinen (terwijl je toch echt midden in de stad zit). Deze combinatie van de grote van de stad (6.5 miljoen inwoners), en de rust van het Westlake en haar omgeving (dit grenst aan elkaar) is zoals de reisgids het zou vermelden echt adembenemend.
Tot nu toe heb ik echter pas in 3 á 4 dagen rondlopen een derde van de omtrek van het meer en de heuvels eromheen kunnen zien, wat dus zeker uitnodigt om hier nog meer tijd te gaan doorbrengen. Nu heb ik wel net het volgens sommige mensen hoogtepunt van het meer bezocht; the ‘Impression West Lake’ show. En inderdaad, dit was een waanzinnig voorstelling op het oostelijke kleiner gelegen meer van het Westlake. Hierbij is dit hele meer een decor van een 1.15 uur durende show die de tijd en het geld meer dan waard waren. Vooral de lichteffecten in de avond en het continue ‘schijnbaar lopen op water’ maakte het tot een zeer bijzondere show.
Ik moet dus echter wel elke dag 1 uur naar de andere campus rijden om op mijn werkplek te komen, het voordeel hiervan is wel weer dat ik op 20 min lopen of 5 minuten bussen van het Westlake af woon, wat zoals gezegd niet bepaald een straf is. Oké mijn appartement zelf is dan weer geen oase van rust, sinds er een aantal studenten uit Jemen vaak midden in de nacht bij elkaar gaan aankloppen om naar binnen te kunnen (dit kloppen kan 10 minuten constant aanhouden tot iemand open doet, en zonder reden kunnen ze ook op je eigen deur gaan kloppen). Daarnaast zijn ze een metrolijn aan het aanleggen voor mijn kamer, en trilt de riolering in de badkamer heel random altijd tussen 11 uur en 2 uur in de nacht (wat een beetje het geluid geeft van een boormachine).
Al met al valt het me na deze eerste twee weken alles mee hier in Hangzhou en heeft de stad zeker weten zijn charmes, hoewel het op het begin ook zeker even wennen was. De komende weken zal ik uiteraard weer richting het Westlake gaan, maar ook een keer Shanghai bezoeken en de gele bergen (Huangshan mountains), dit schijnen de mooiste bergen van China te zijn volgens de phD studenten. De afbeeldingen op internet beloven in ieder geval veel goeds, alleen nog het goede weer uitkiezen…
Tot zover voor deze keer, en er komt vast een vervolg over een paar weken,
再见 (Zàijiàn)!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
